ks. Henryk Kietliński

Liczba odwiedzających: 2762
Urodził się 6 listopada 1932 roku w Leszczydole - Nowinach i, jak dodawał, w Puszczy Białej. Był siódmym dzieckiem Anny i Józefa Kietlińskich. W okresie wojennym przez 4 lata chodził do szkoły podstawowej w Leszczydole-Nowinach, naukę kontynuował w szkołach wyszkowskich. W czasie okupacji służył w Szarych Szeregach – był w zastępie zawiszaków, nosił pseudonim Dąbek.
W roku szk. 1945/46 rozpoczął naukę w Państwowym Koedukacyjnym Gimnazjum i Liceum w Wyszkowie nad Bugiem (ówczesna nazwa I LO im. C.K. Norwida). Sześciokilometrową drogę do szkoły przemierzał pieszo lub rowerem.
We wrześniu 1949 roku, po otrzymaniu tzw. małej matury, wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Ołtarzewie k. Ożarowa Mazowieckiego.
- Z Wyszkowa wyniosłem gruntowną wiedzę, szacunek dla ludzi i pragnienie służenia najwyższym ideałom – zwierzył się.
19 czerwca 1958 roku przyjął święcenia kapłańskie. Od tego czasu rozpoczęła się jego służba kapłańska w różnych częściach Polski, Europy i świata.

Studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (tu po raz pierwszy spotkał Karola Wojtyłę, profesora; znajomość przetrwała 47 lat), na uniwersytecie w Rzymie oraz Akademii Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet Stefana kardynała Wyszyńskiego), na UKSW uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych. Był m.in. wykładowcą Wyższego Seminarium Duchownego, promotorem misji, konsulatorem generalnym w Rzymie (1971-1977), prowincjałem polskiej prowincji pallotynów (1978-1984), założycielem Instytutu Teologii Apostolstwa przy Akademii Teologii Katolickiej, postulatorem spraw kanonizacyjnych błogosławionych ks. Józefa Stanka SAC i ks. Józefa Jankowskiego SAC oraz beatyfikacyjnych sześciu innych męczenników za wiarę, duszpasterzem kilku środowisk kombatanckich w Warszawie. W sierpniu 2009 r. został odznaczony przez prezydenta RP Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w maju 2012 r. awansował na stopień majora. Odznaczony również Złotym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” i medalem „Pro Patria”. W 2013 r. otrzymał odznakę „Zasłużony dla Warszawy” – za wyróżniającą się działalność na rzecz stolicy.
Jest autorem książek „Moje dialogi z Janem Pawłem II” oraz „Blok – Notes Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza”. Współpracował z pismami katolickimi.

Honorowy obywatel Wyszkowa

20 marca 2003 roku Rada Miejska w Wyszkowie nadała ks. Henrykowi Kietlińskiemu – w szczególności za krzewienie miłości do ziemi wyszkowskiej, za godną, serdeczną i pełną humanizmu więź z mieszkańcami – honorowe obywatelstwo Wyszkowa.
- Ja przecież jestem tutejszy! Byłem obywatelem ziemi wyszkowskiej, jestem nim i, daj Boże, będę do końca życia. To jest moja mała ojczyzna, moje gniazdo, moje dziedzictwo, moja Polska, moje wszystko! Wszystko w tym mieście jest mi bliskie. Jego bogata przeszłość, radosna, ciekawa, a często trudna teraźniejszość oraz niesłabnąca nadzieja na lepszą przyszłość Kocham to miasto, tę wyszkowską ziemię i moją Puszczę Białą – wyznał podczas tej uroczystości.
Interesował się wszystkim, co dotyczy Wyszkowa, Leszczydołu, Puszczy Białej.
- Jestem chory na punkcie Wyszkowa – przyznał podczas jednego ze spotkań.
Uczestniczył w ważnych dla miasta i powiatu wydarzeniach, uroczystościach patriotycznych, wygłaszał płomienne kazania. Zawsze potrafił znaleźć właściwe słowa, by poruszyć serca i umysły słuchaczy. Odwiedzał szkoły, bardzo często bibliotekę miejską, był uczestnikiem zjazdów absolwentów wyszkowskiego liceum.
Wiele osób pamięta jeszcze jego chwytające za serce kazanie wygłoszone podczas mszy żałobnej po śmierci Jana Pawła II na stadionie miejskim w kwietniu 2005 roku.
Przez ostatnich kilkanaście lat życia był kapelanem środowisk żołnierzy AK i Oddziału Warszawskiego Szarych Szeregów. Wielokrotnie w warszawskich kościołach celebrował nabożeństwa rocznicowe, przez 17 lat odmawiał modlitwę 1 sierpnia przed pomnikiem Gloria Victis na Wojskowych Powązkach.
Ksiądz dr mjr Henryk Kietliński SAC zmarł w Warszawie 4 marca 2017 roku. Pogrzeb odbył się 8 marca w Ołtarzewie; spoczął w kwaterze pallotynów na tamtejszym cmentarzu parafialnym.

Opracowała: Elżbieta Szczuka.